Historic Westside Legacy Park

จี-เค

ไอดา เกนส์ (รุ่นปี 2022)

ฟัง Ida Gaines:

Ida Gaines เป็นหนึ่งในพนักงานแอฟริกัน-อเมริกันกลุ่มแรกๆ ของบริษัท Reynold Electric Engineering ซึ่งเป็นผู้ดำเนินการไซต์ทดสอบเนวาดา หลังจากนั้นเธอยังทำหน้าที่เป็นตัวแทนระดับภูมิภาคสำหรับบริการที่เป็นส่วนประกอบในสำนักงานของ Sen. Harry Reid เธอช่วยให้ผู้คนย้ายเข้ามาในพื้นที่การจ้างงานและจุดประกายให้กับหญิงสาวผิวสีที่จะเดินตามรอยเท้าที่ก้าวหน้าของเธอ

เจมส์ เกย์ ที่ 3 (รุ่นปี 2021)

ฟัง James Gay III:

เกย์เป็นชาวแอฟริกัน-อเมริกันคนแรกที่ทำงานในตำแหน่งผู้บริหารของคาสิโนโรงแรมรายใหญ่ เมื่อได้รับการว่าจ้างเป็นผู้อำนวยการฝ่ายสื่อสารที่ The Sands ในปี 1952 เขาเป็นผู้ดำเนินการศูนย์สันทนาการเจฟเฟอร์สัน และกลายเป็นช่างแต่งศพผิวดำคนแรกในรัฐ และเป็นคนแรกในชุมชนแอฟริกันอเมริกันที่ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นคณะกรรมาธิการกีฬาเนวาดา (ผู้ว่าการแกรนท์ ซอว์เยอร์) เกย์ดำรงตำแหน่งสมาชิกของ Clark County และคณะกรรมการกลางประชาธิปไตยแห่งรัฐ คณะกรรมการของ NAACP และ 21 ปีในคณะกรรมการบริหารของ Culinary Union Workers Local 226 ในปี พ.ศ. 2531 เกย์ได้รับการเสนอชื่อให้เป็นชาวเนวาดานดีเด่นโดยคณะกรรมการผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ 

เทอรอน กอยน์ส (รุ่นปี 2021)

ฟัง Theron Goynes:

Theron Goynes กลายเป็นตัวแทนชาวแอฟริกัน-อเมริกันคนแรกที่ได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าหน่วยงานของรัฐอย่างเป็นทางการในฐานะนายกเทศมนตรี Pro-Tempore ของ North Las Vegas ในเดือนกันยายน 1981 Goynes เป็นครูและต่อมาเป็นผู้บริหารในเขตการศึกษา Clark County และเป็นสมาชิกของคณะกรรมการโอกาสทางเศรษฐกิจ

นาโอมิ แจ็คสัน กอยน์ส (รุ่นปี 2021)

ฟังเพลง Naomi Jackson Goynes:

ในปี พ.ศ. 2520 นาโอมิ แจ็กสัน กอยน์ได้ช่วยเหลือในการแก้ไขหลักสูตรอนุบาลของเขตการศึกษาคลาร์กเคาน์ตี เธอจัดและดำเนินโครงการ SRA DISTAR Reading, Language and Arithmetic Program เป็นครั้งแรกในลาสเวกัส ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เธอทำงานใน CCSD ในตำแหน่งครู สมาชิกในทีมประเมิน หัวหน้าทีมครู ผู้เชี่ยวชาญด้านการอ่าน คณบดีโรงเรียนมัธยม และผู้ช่วยอาจารย์ใหญ่

ผู้พิพากษา Addeliar Dell Guy III (รุ่นปี 2021)

ฟังผู้พิพากษา Addeliar Dell Guy III:

เมื่อผ่านบาร์ ผู้พิพากษากายได้รับการยอมรับว่าเป็นชาวอเมริกันเชื้อสายแอฟริกันคนแรกหลายคน ไม่ว่าจะเป็นรองอัยการเขตในเทศมณฑลคลาร์ก หัวหน้าอัยการเขตรอง และผู้พิพากษาประจำรัฐเมื่อเขาได้รับการแต่งตั้งให้นั่งบัลลังก์ ผู้พิพากษากายเป็นที่ปรึกษาให้กับทนายความหลายคน และเป็นการแสดงให้เห็นถึงผลกระทบที่เขามีต่อชุมชนลาสเวกัส โรงเรียน ศูนย์ชุมชน และโรงพยาบาลทหารผ่านศึกมีชื่อของเขา 

โอทิส อาร์. แฮร์ริส จูเนียร์ และ ซิลเวีย (ทิชา) ฟิช แฮร์ริส (รุ่นปี 2024)

Otis R. Harris Jr. เกิดที่เมืองมาร์แชล รัฐเท็กซัส ในปี 1941 และเป็นผู้ก่อตั้งและซีอีโอของ Unibex Global Corporation เขาอาศัยอยู่ในเขตประวัติศาสตร์เวสต์ไซด์มาตั้งแต่ปี 1946 หลังจากเข้าเรียนในโรงเรียนประถมศึกษาเวสต์ไซด์และเมดิสัน แฮร์ริสก็สำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมลาสเวกัส เขาเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยเนวาดารีโนและรับราชการในกองทัพเรือสหรัฐฯ เขากลับมาที่ลาสเวกัสหลังจากรับราชการและมีส่วนร่วมในชุมชนทันที แฮร์ริสเข้าร่วมแผนกดับเพลิงในลาสเวกัสในปี 2507 และต่อมาได้รับคัดเลือกให้รวมแผนกดับเพลิงในสถานที่ทดสอบเนวาดาเข้าไว้ด้วยกันในฐานะนักดับเพลิงผิวดำคนแรก ซึ่งเขาได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นผู้ช่วยหัวหน้า และต่อมาเป็นผู้จัดการฝ่ายจัดหา/ทรัพย์สิน เมื่อสถานที่ทดสอบปิดลง แฮร์ริสได้เข้าร่วมกับเจ้าหน้าที่ของ Las Vegas Convention and Visitors Authority (LVCVA) ในตำแหน่งบริหารจัดการ และต่อมาได้เป็นผู้จัดการฝ่ายการตลาดการท่องเที่ยว เขาเป็นชาวอเมริกันเชื้อสายแอฟริกันคนแรกที่ได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งผู้บริหารที่ LVCVA

ซิลเวีย (ทิชา) ฟิช แฮร์ริสเกิดในปี 1941 และเติบโตในเมืองพรินซ์ตัน รัฐนิวเจอร์ซีย์ Tisha (ตามที่เธอชอบให้เรียก) เข้าเรียนที่ Valley Road Elementary School เธอเป็นหนึ่งในนักเรียนผิวดำสองคนในโรงเรียนทั้งหมดจนถึงชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 เมื่อพรินซ์ตันวางแผนที่จะรวมโรงเรียนในเขตเมืองและเขตเมืองเข้าด้วยกัน เธอเข้าเรียนที่ Princeton High School - รุ่นปี 1959 - ซึ่งเธอเล่นบาสเก็ตบอลและเป็นสมาชิกของ Leader Corps เธอมีส่วนร่วมในโครงการของคริสตจักร/เยาวชนและใน YWCA หลังจากสำเร็จการศึกษา เธอได้เข้าเรียนที่ Bennett College for Women ในเมืองกรีนสโบโร รัฐนอร์ทแคโรไลนา ขณะที่อยู่ที่ Bennett เธอได้เข้าร่วมในการนั่งที่ริเริ่มโดย "Greensboro Four" และการล้อมรั้วของ Woolworths และร้านค้าอื่นๆ ใน Greensboro และเป็นนายทะเบียนผู้มีสิทธิเลือกตั้ง หลังจากสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีสาขาประถมศึกษาจากเบนเน็ตต์ เธอย้ายไปลาสเวกัสในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2506 ในไม่ช้าเธอก็พบอพาร์ตเมนต์ใน Cadillac Arms Apartments บนถนน D ในย่านประวัติศาสตร์เวสต์ไซด์ และอาศัยอยู่ในเวสต์ไซด์นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

Frank Hawkins (รุ่นปี 2024)

Frank Hawkins ชาวเนวาดาโดยกำเนิด เข้าเรียนที่ St. Christopher, Brinley Junior High และ Western High School ซึ่งเขาสำเร็จการศึกษาด้วยเกียรตินิยม เขาคว้าแชมป์มวยปล้ำระดับรัฐ 2 สมัยติดต่อกัน และทีมฟุตบอลคว้าแชมป์ระดับรัฐ 2 สมัยติดต่อกัน เขาสำเร็จการศึกษาในเวลาสี่ปีด้วยปริญญาด้านกระบวนการยุติธรรมทางอาญาจากมหาวิทยาลัยเนวาดารีโน (UNR) ในขณะที่เล่นฟุตบอลระดับวิทยาลัยที่ UNR ฮอว์กินส์เป็นนักวิ่งแบ็คชาวอเมริกันสามครั้งและเป็นนักวิ่งชั้นนำตลอดกาลคนที่สามในประวัติศาสตร์ฟุตบอลระดับวิทยาลัย ร่างโดย Oakland Raiders ในปี 1981 เขาเล่นอาชีพเจ็ดปีและชนะ Super Bowl ปี 1984 (Los Angeles Raiders)  ฮอว์กินส์กลับบ้านเพื่อสร้างธุรกิจและกลายเป็นชาวอเมริกันเชื้อสายแอฟริกันคนแรกที่ได้รับเลือกเข้าสู่สภาเมืองลาสเวกัสในปี 1991 ธุรกิจของเขาลงทุนมากกว่า 100 ล้านดอลลาร์ในชุมชนที่เขาเติบโตด้วย สร้างบ้านเดี่ยวและหลายครอบครัวมากกว่า 1,000 หลังบนพื้นที่มากกว่า 80 เอเคอร์ และจ้างงานผู้คนหลายร้อยคน เขาดำรงตำแหน่งประธาน NAACP ในท้องถิ่นเป็นเวลาเจ็ดปี ฮอว์กินส์เป็นบุตรชายของเดซี่ มิลเลอร์ที่ได้รับการแต่งตั้งที่นี่เช่นกัน เป็นน้องชายของอาร์เลธา แพทริเซีย และดอนน่า สามีของเชอริลมานานกว่า 15 ปี และเป็นพ่อของเพียร์ลีส์ จุดประสงค์ในชีวิตของเขาคือ "ช่วยทำให้โลกเป็นสถานที่ที่ดีขึ้น" โดยการสร้างที่อยู่อาศัยราคาไม่แพงสำหรับชาวเนวาดา

ดร. ลิซ่า มอร์ริส ฮิบเบลอร์ (รุ่นปี 2024)

Lisa Morris Hibbler, Ph.D. เป็นผู้นำแนวหน้าที่อุทิศตนเพื่อยกระดับชีวิตของชุมชนที่ด้อยโอกาส ความเห็นอกเห็นใจและความทุ่มเทของเธอผลักดันภารกิจของเธอในการยกระดับและเพิ่มขีดความสามารถ ฮิบเบลอร์เริ่มอาชีพของเธอในปี 1997 กับเมืองลาสเวกัส การดำรงตำแหน่ง 27 ปีที่น่าทึ่งของเธอรวมถึงการเป็นรองผู้จัดการเมืองแอฟริกันอเมริกันคนแรกและหัวหน้าฝ่ายบริการชุมชน

ความมุ่งมั่นในการให้บริการของเธอปรากฏชัดผ่านการมีส่วนร่วมในองค์กรทางสังคมและชุมชนต่างๆ ในฐานะสมาชิกชีวิตของ Alpha Kappa Alpha Sorority, Inc. และประธานก่อตั้งของบท Psi Upsilon Omega พร้อมด้วยการมีส่วนร่วมของเธอในโครงการ American Legion Auxiliary และ CASA เธอเป็นแบบอย่างของการเป็นผู้นำและการมีส่วนร่วมของชุมชน

Hibbler เป็นผู้สนับสนุนการปฏิรูปอย่างแข็งขัน โดยมุ่งเน้นที่ความเป็นอยู่ที่ดีและพัฒนาการของเด็ก เธอทำงานอย่างกระตือรือร้นเพื่อจัดการกับการเป็นตัวแทนที่ไม่สมส่วนของเด็กชายชาวแอฟริกันอเมริกันในระบบยุติธรรมเยาวชน รื้อระบบท่อส่งระหว่างโรงเรียนถึงเรือนจำ และเพื่อปรับปรุงผลการเรียนทางวิชาการสำหรับเด็กผิวสี

เธอเป็นผู้ชนะเลิศในการเสริมพลังให้กับชุมชน เธอให้การสนับสนุนผู้ที่เผชิญกับความยากลำบากอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย งานของเธอโดดเด่นด้วยการบริการที่ไม่เปลี่ยนแปลง การขับเคลื่อนเพื่อความยุติธรรม และวิสัยทัศน์สำหรับสังคมที่มีความเท่าเทียมและครอบคลุมมากขึ้น

เจ. เดวิด ฮอกการ์ด (รุ่นปี 2021)

ฟัง J. David Hoggard:

J. David Hoggard เป็นนักกิจกรรมชุมชนและกรรมการบริหารของคณะกรรมการโอกาสทางเศรษฐกิจของเทศมณฑลคลาร์ก, การดูแลโปรแกรมต่างๆ เช่น โครงการจ้างงานเข้มข้น การเริ่มต้นล่วงหน้า และสถานีวิทยุ KCEP ฮ็อกการ์ดเคยปฏิบัติหน้าที่ในกองทัพสหรัฐในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ก่อนจะมาเป็นตำรวจแอฟริกัน-อเมริกันกลุ่มแรกในลาสเวกัส

เมเบิล ฮอกการ์ด (รุ่นปี 2021)

ฟัง Mabel Hoggard:

Mabel Hoggard เป็นครูชาวแอฟริกัน-อเมริกันคนแรกที่ได้รับการว่าจ้างจาก Clark County School District เธอเป็นนักกิจกรรมชุมชนและเป็นผู้สนับสนุนให้กับ Westside Federal Credit Union Hoggard ได้รับการเสนอชื่อให้เป็น Nevadan ดีเด่นโดย UNLV และได้รับเกียรติจาก American Red Cross และ NAACP

จอห์น ฮาวเวลล์ (รุ่นปี 2021)

ฟัง John Howell:

ชาวแอฟริกัน-อเมริกันคนแรกในคลาร์กเคาน์ตีที่เป็นเจ้าของที่ดิน ปัจจุบันทรัพย์สินของฮาวเวลล์เป็นส่วนหนึ่งของเขตอนุรักษ์สปริงส์ในลาสเวกัส ในปี 1800 Howell ทำงานร่วมกับ James B. Wilson เพื่อเลี้ยงปศุสัตว์และปลูกไม้ผลบนพื้นที่ 320 เอเคอร์ที่เรียกว่า Spring Rancho เขามาถึงลาสเวกัสจากทาร์โบโร นอร์ทแคโรไลนา เร็วพอที่จะรวมอยู่ในการสำรวจสำมะโนประชากรในปี พ.ศ. 2413

ลูเบอร์ธา จอห์นสัน (รุ่นปี 2021)

ฟัง Lubertha Johnson:

Lubertha Johnson อดีตประธาน NAACP ในท้องถิ่นเคยเป็นพยาบาลที่ทำงานเพื่อขยายโอกาสการจ้างงานในลาสเวกัส ก่อนปี 1960 เมื่อเดอะสตริปยังคงแยกออกจากกัน จอห์นสันและเพื่อนๆ ของเธอต่อสู้กับการเลือกปฏิบัติโดยการจัดเวทีประท้วง เมื่อคนผิวดำได้รับอนุญาตให้อาศัยอยู่ทางตะวันตกของสนามแข่งเท่านั้น จอห์นสันจึงซื้อที่ดินนอกเมืองใน Paradise Township และเริ่มฟาร์มปศุสัตว์ขนาดเล็กเมื่อองค์กรแอฟริกัน-อเมริกันจัดประชุมและเฉลิมฉลอง 

Omiyale Jube/Anika Johnson Cunningham (รุ่นปี 2023)

ฟัง Omiyale Jube:

โอมิยาเล จูเบ เป็นนักการศึกษาและผู้บริหารในเขตการศึกษาคลาร์กเคาน์ตี้มากว่า 30 ปี และเกษียณอายุในตำแหน่งครูใหญ่ของโรงเรียนโจ แมคคีย์ แม๊ก Omiyale มุ่งมั่นและอุทิศตนในการให้บริการชุมชนลาสเวกัสในฐานะนักการศึกษาและนักกิจกรรมชุมชนโดยสร้างความตระหนักรู้และผสมผสานวัฒนธรรมแอฟโฟรเป็นศูนย์กลางทั่วทั้งรัฐเนวาดา 

ชาร์ลส์ เคลลาร์ (รุ่นปี 2021)

ฟัง Charles Kellar:

Charles Kellar มาถึงลาสเวกัสในฐานะทนายความ แต่ต้องต่อสู้เพื่อให้ได้เข้าเรียนที่ State Bar of Nevada เมื่อเขาสอบผ่าน เขามีส่วนร่วมในสาขา NAACP ของลาสเวกัส โดยมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับ Reno NAACP เขาสนับสนุนความเท่าเทียมกันในการศึกษาและการจ้างงานตลอดอาชีพการงานของเขา เคลลาร์ยื่นฟ้องหลายคดี รวมทั้งคดีที่นำไปสู่การแยกเขตการศึกษาของคลาร์กเคาน์ตี้ในท้ายที่สุด เขามีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในการกำหนดกฤษฎีกาความยินยอมของปี 1971 ที่เปิดงานคาสิโนของโรงแรม 12 เปอร์เซ็นต์ในหลายหมวดหมู่ให้กับคนผิวดำ

อลิซ คีย์ (คลาสปี 2023)

ฟังอลิซคีย์:

อลิซ คีย์เป็นนักเต้น นักข่าว นักกิจกรรมชุมชน และผู้นำทางการเมือง เธอใช้เวลาหลายปีในตำแหน่งกรรมการบริหารของ NAACP ในท้องถิ่น รวมถึงคณะกรรมการโอกาสทางเศรษฐกิจของเทศมณฑลคลาร์ก เธอยังทำงานร่วมกับคณะกรรมการเนวาดาเพื่อสิทธิสตรีซึ่งให้ความรู้แก่ผู้หญิงเกี่ยวกับการคุมกำเนิดและต่อสู้เพื่อการปฏิรูปกฎหมายการทำแท้งในเนวาดา อลิซใช้เวลาหนึ่งทศวรรษในตำแหน่งรองผู้บัญชาการแรงงานของรัฐเนวาดา 

ซารานน์ ไนท์-เพรดดี้ (รุ่นปี 2021)

ฟัง สราญ อัศวิน-Preddy:

Sarann Knight-Preddy เป็นผู้บุกเบิกธุรกิจและเกมในท้องถิ่น เป็นผู้หญิงแอฟริกัน-อเมริกันคนแรกที่มีใบอนุญาตการเล่นเกมในเนวาดา Sarann เป็นเจ้าของและดำเนินธุรกิจหลายแห่งใน West Las Vegas รวมถึง The People's Choice Casino ร้านซักแห้ง และร้านขายเสื้อผ้า เธอและครอบครัวเป็นผู้ดำเนินการมูแลงรูจเป็นเวลาหลายปีในช่วงทศวรรษที่ 1990 และช่วยให้สถานที่นี้ได้รับการบันทึกในบันทึกประวัติศาสตร์แห่งชาติ

ล - ส

ดร. เอสเธอร์ แลงสตัน (รุ่นปี 2021)

ดร. แลงสตันได้รับการยอมรับในฐานะนักสังคมสงเคราะห์ชาวแอฟริกัน-อเมริกันคนแรกในรัฐเนวาดา และยังเป็นสตรีชาวแอฟริกัน-อเมริกันคนแรกที่ทำงานใน UNLV เธอเป็นหนึ่งใน 12 ผู้ก่อตั้ง Les Femme Douze ในปี 1964 เพื่อส่งเสริมการรับรู้ทางวัฒนธรรม ความสง่างามทางสังคม และทุนการศึกษาสำหรับหญิงสาว ดร. แลงสตันเป็นครูและที่ปรึกษาให้กับหลาย ๆ คนในช่วงกว่า 50 ปีของกิจกรรมเพื่อชุมชน เขายังคงสนับสนุนด้านการศึกษาและความยุติธรรม

E. Lavonne Lewis (รุ่นปี 2023)

Elsie Lavonne Lewis ซึ่งอาศัยอยู่ในลาสเวกัสเป็นเวลา 50 ปี เป็นผู้อำนวยการฝ่ายธุรกิจของ The Salvation Army Clark County เธอทำงานให้กับ EG&G, Inc. ในตำแหน่งรองประธานฝ่ายทรัพยากรบุคคล คุณลูอิสทำหน้าที่ในคณะกรรมการหลายชุด รวมถึง Las Vegas Clark County Urban League และ Silver State Health Exchange เธอมีบทบาทเป็นผู้นำมากมาย รวมถึงประธานคณะกรรมการ Nevada Cosmetology, ประธานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือนของเมืองลาสเวกัส, เหรัญญิกของคณะกรรมการโอกาสทางเศรษฐกิจ, รองประธานของ Andre Agassi College Preparatory Academy และสมาชิกคณะกรรมการของ Silver State การแลกเปลี่ยนสุขภาพ

มาร์เซตต์ ลูอิส (รุ่นปี 2022)

Marzette Lewis เป็นนักสู้ตัวยงเพื่อสิทธิที่เท่าเทียมกันของเด็กแอฟริกันอเมริกันและครอบครัวของพวกเขาในเขตการศึกษา Clark County ความสำเร็จที่สำคัญของลูอิส ได้แก่ การสนับสนุนให้เวสต์ลาสเวกัสมีโรงเรียนมัธยม ลูอิสรับผิดชอบในการสร้างโรงเรียนประถมแม่เหล็กแห่งแรกในลาสเวกัส Mabel Hoggard Math & Science Magnet School เธอเรียกร้องให้ยุติแผนการบูรณาการของศูนย์เกรดหกที่ขับไล่ชาวแอฟริกันอเมริกันออกจากละแวกใกล้เคียงสำหรับทุกเกรดยกเว้นชั้นอนุบาลและชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ลูอิสก่อตั้ง Westside Action Alliance Korps-Uplifting People (WAAK-UP) และ Concerned Citizens เธอเป็นประธานของทั้งสององค์กร ตลอดจนเป็นสมาชิกของคณะกรรมการบริหาร NAACP ผู้ปกครองอุปถัมภ์ของสมาคมเนวาดาตอนใต้ และเป็นสมาชิกของคณะกรรมการที่ปรึกษาโซนการเข้าร่วมสำหรับคลาร์กเคาน์ตี้

ดร. เบเวอร์ลี่ มาธิส (รุ่นปี 2022)

ดร. เบเวอร์ลี มาติส สอนมา 17 ปี ดำรงตำแหน่งผู้ช่วยครูใหญ่ 3 ปี และตั้งแต่ปี 2537 ถึง 2555 ดำรงตำแหน่งครูใหญ่ที่โรงเรียนประถม Kermit Roosevelt Booker Sr. ซึ่งเป็นตำแหน่งที่เธอดำรงตำแหน่งจนกระทั่งเกษียณอายุจากเขตการศึกษา Clark County นอกจากนี้ ดร. มาติสยังทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยศาสตราจารย์และสอนระดับบัณฑิตศึกษาที่ Nova Southeastern University, Southern Utah University และปัจจุบันคือ University of Nevada, Las Vegas ในปี พ.ศ. 2558 ดร.มาธิสได้รับรางวัล Lifetime Education Achievement Award จากมูลนิธิการศึกษาสาธารณะ หนึ่งในคณะกรรมการและคณะกรรมการจำนวนมากที่ดร. มาธิสได้รับการเสนอชื่อคือการแต่งตั้งเธอในปี 2558 โดยอดีตผู้ว่าการรัฐเนวาดา Brian Sandoval ต่อคณะกรรมการการใช้จ่ายและประสิทธิภาพของรัฐบาลเนวาดาเพื่อการศึกษาสาธารณะ K-12 Dr. Mathis เป็นบุคคลที่มีความภาคภูมิใจในชื่อของ Dr. Beverly Sue Mathis Elementary School – Home of the Mathis Mustangs ซึ่งก่อตั้งขึ้นในเดือนสิงหาคม 2017

วิลเลียม แมคเคอร์ดี ซีเนียร์ (รุ่นปี 2022)

William McCurdy, Sr. ทำหน้าที่เป็นตำรวจในเมืองลาสเวกัส เขาเป็นที่ปรึกษาที่ประสบความสำเร็จและมีอิทธิพลต่อแคมเปญต่างๆ มากมาย โดยเริ่มจาก Grant Sawyer เนื่องจาก McCurdy คุ้นเคยกับภูมิทัศน์ทางการเมือง เขาได้สร้างความสัมพันธ์กับผู้นำทางการเมืองระดับรัฐและรัฐบาลกลาง McCurdy ได้รับเครดิตในการก่อตั้ง Las Vegas Teen Democratic Club West เพื่อให้คำปรึกษาและสนับสนุนการมีส่วนร่วมของเยาวชนในการเมืองท้องถิ่น เขาเป็นที่ปรึกษาที่ Boys and Girls Club

ดร. เจมส์ แมคมิลแลน (รุ่นปี 2021)

Dr. James McMillan เป็นทันตแพทย์ชาวแอฟริกัน-อเมริกันคนแรกในลาสเวกัส และเป็นทันตแพทย์ชาวเนวาดาคนแรกที่นำรากฟันเทียมมาใช้ในการปฏิบัติงานของเขา เขากลายเป็นประธานของบทที่ลาสเวกัสของ NAACP และช่วยคว่ำกฎหมายของ Jim Crow ในเนวาดา ดร. แมคมิลแลนช่วยก่อตั้งหอการค้าคนผิวดำในท้องถิ่น ต่อมาทำหน้าที่เป็นประธานของบทนี้และทำหน้าที่ในคณะกรรมการโรงเรียนของเทศมณฑลคลาร์ก

เดซี่ มิลเลอร์ (รุ่นปี 2021)

Daisy Miller เป็นครู แม่ และผู้ใจบุญ นำแนวคิดเรื่องการเลี้ยงดูเพื่อนบ้านไปสู่อีกระดับหนึ่ง โดยดำเนินชีวิตตามสุภาษิตแอฟริกันที่ว่า "หมู่บ้านหนึ่งแห่งก็เลี้ยงลูกได้" มิลเลอร์จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเนวาดา ลาสเวกัส และทำงานให้กับคณะกรรมการโอกาสทางเศรษฐกิจในตำแหน่งผู้ประสานงานการวางแผนครอบครัว ก่อนที่จะได้รับการว่าจ้างที่ Clark County School District ในตำแหน่งครู ที่ปรึกษา และต่อมาเป็นผู้บริหาร

นักสืบเฮอร์แมน มูดี้ (รุ่นปี 2021)

นักสืบเฮอร์แมน มูดี้ เจ้าหน้าที่ตำรวจอาชีพชาวแอฟริกัน-อเมริกันคนแรกของลาสเวกัส รับราชการในกรมตำรวจเมืองลาสเวกัส และต่อมาทำงานที่กรมตำรวจนครบาลลาสเวกัสเป็นเวลารวม 31 ปี เขาทำงานด้านการลาดตระเวน การจราจร การโจรกรรม รองผู้ร้าย/ยาเสพติด และรายละเอียดการหลบหนี โดยทั้งหมดนี้เป็นที่ปรึกษาให้กับเจ้าหน้าที่หลายร้อยคน รวมทั้งรองหัวหน้าแลร์รี โบลเดน 

เฮนรี่ มัวร์ ซีเนียร์ (รุ่นปี 2022)

Henry Moore, Sr. เป็นหนึ่งในครูชาวแอฟริกัน-อเมริกันคนแรกที่ Westside School โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มัวร์ได้รับเครดิตในการแนะนำประวัติศาสตร์คนผิวดำในหลักสูตร นักเรียนของเขากลายเป็นมืออาชีพในการบังคับใช้กฎหมาย บริการดับเพลิง สาขากฎหมาย นักการศึกษาในอนาคต ผู้พิพากษา และสถาปนิก มัวร์ยังเป็นสมาชิกผู้ก่อตั้งสมาคมศิษย์เก่า Westside School และเป็นสมาชิกคณะกรรมการตลอดชีวิต ในปี 1988 เขาเป็นหัวหอกในการรวมตัวของนักเรียน Westside School มากกว่า 1,500 คนในงานสามวัน!

ฮาร์วีย์ มุนฟอร์ด (รุ่นปี 2022)

งานของ Harvey Munford ในสภานิติบัญญัติของรัฐเนวาดามีส่วนช่วยในการปรับปรุงคุณภาพการศึกษาสำหรับชุมชนท้องถิ่นทั้งหมด Munford มีอิทธิพลต่อการผ่านร่างกฎหมายหลายฉบับ โดยเฉพาะ Assembly Bill 234 ซึ่งตราบทบัญญัติที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาวัฒนธรรมหลากหลาย ผลกระทบของร่างกฎหมายนี้และร่างกฎหมายอื่นๆ ที่นำเสนอโดย Munford มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อชุมชน เนื่องจากนโยบายเหล่านี้วางกรอบการทำงานที่กระตุ้นให้เขตการศึกษาให้ความสำคัญกับการศึกษาแบบพหุวัฒนธรรม บริการที่ Munford มอบให้กับรัฐเนวาดาได้ปูทางไปสู่การฟื้นฟูย่านประวัติศาสตร์ Westside ของลาสเวกัส และการสอนการศึกษาวัฒนธรรมหลากหลายในโรงเรียน K-12

วุฒิสมาชิกโจเซฟ เอ็ม. นีล จูเนียร์ (รุ่นปี 2021)

ในช่วง 32 ปีของเขาในวุฒิสภารัฐเนวาดา ส.ว. โจ นีลเป็นกระบอกเสียงให้กับชนชั้นแรงงานและคนจนในลาสเวกัส เขาเป็นชาวแอฟริกัน-อเมริกันคนแรกที่ได้รับเลือกเข้าสู่วุฒิสภารัฐเนวาดา และช่วยเป็นผู้นำในการปรับปรุงความปลอดภัยสาธารณะในอาคารพาณิชย์หลังจากเหตุไฟไหม้ MGM ที่ร้ายแรงในปี 1980 โอนีลผลักดันให้มีการขยายระบบห้องสมุดของเนวาดา และเรียกร้องความสนใจไปที่ตำรวจและการปฏิรูปการพิจารณาคดี วุฒิสมาชิกโอนีลถูกเรียกว่า "The Westside Slugger" เนื่องจากความมุ่งมั่นทางการเมืองของเขา

คล็อดและสเตลล่า พาร์สัน (รุ่นปี 2022)

Claude H. Parson Jr. เป็นผู้ประสานงานของรถบัสแบบบูรณาการสำหรับเขตการศึกษา Clark County เขายังเป็นหนึ่งในครูชาวแอฟริกัน-อเมริกันคนแรกที่สอนนักเรียนผิวขาวในคลาร์กเคาน์ตี Stella Mae Mason Parson เป็นผู้หญิงแอฟริกัน-อเมริกันคนแรกที่สำเร็จการศึกษาจากวิทยาลัยใดก็ได้ในรัฐเนวาดา ในปี 1965 Claude และ Stella ได้ก่อตั้ง Vegas View Church of God in Christ จนถึงปัจจุบัน มีพันธกิจมากกว่า 60 แห่งถือกำเนิดขึ้นจากคริสตจักรแห่งนี้ ซึ่งเป็นที่รู้จักจากกิจกรรมของชุมชนและการเคลื่อนไหว Vegas View ให้บริการชุมชนด้วยการเปิดร้านขายของมือสอง ธนาคารอาหาร ร้านหนังสือ ศูนย์รับเลี้ยงเด็ก ห้องแล็บคอมพิวเตอร์ และวิทยาลัยพระคัมภีร์ ศาสนจักรของพระเจ้าในพระคริสต์ซึ่งเคลื่อนที่ขึ้นสูงของพวกเขาได้สร้างโปรแกรมการสอนพิเศษ โปรแกรมสำหรับเยาวชน กระทรวงคนไร้บ้าน กระทรวงในคุก และโปรแกรมกู้คืนยาเสพติดและแอลกอฮอล์

กรรมาธิการวิลเลียม เพียร์สัน (รุ่นปี 2021)

สมาชิกสภาเมืองผิวดำคนแรกของลาสเวกัส ข้าราชการวิลเลียมเพียร์สันช่วยนำห้องสมุดแห่งแรกไปที่เวสต์ลาสเวกัส

แม็กกี้ เพียร์สัน (รุ่นปี 2021)

Maggie Pearson เป็นที่รู้จักในฐานะสมาชิกเช่าเหมาลำของ The Links Las Vegas Chapter ซึ่งเป็นองค์กรอาสาสมัครที่มุ่งมั่นที่จะเพิ่มคุณค่า ยั่งยืน และประกันวัฒนธรรมและความอยู่รอดทางเศรษฐกิจของชาวแอฟริกัน-อเมริกัน 

Claude Perkins, Ph.D. (รุ่นปี 2566)

ประธานกิตติมศักดิ์แห่งมหาวิทยาลัยเวอร์จิเนียยูเนียน โคล้ด แกรนด์ฟอร์ด เพอร์กินส์ได้รับปริญญาวิทยาศาสตรบัณฑิตจากมหาวิทยาลัยแห่งรัฐมิสซิสซิปปีแวลลีย์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิตจากมหาวิทยาลัยเพอร์ดู สาขาเศรษฐศาสตร์ และปริญญาเอก จากมหาวิทยาลัยโอไฮโอ  เขากลายเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนแอฟริกันอเมริกันคนแรกในรัฐ ซึ่งเขาดูแลโครงการแยกการแบ่งแยกของเขตการศึกษาคลาร์กเคาน์ตี้ เขาดำรงตำแหน่งเลขาธิการกระทรวงพาณิชย์แห่งรัฐเนวาดา ผู้ช่วยผู้อำนวยการฝ่ายการศึกษาระดับมัธยมศึกษา และรองผู้อำนวยการโรงเรียนรัฐบาลริชมอนด์ ดร. เพอร์กินส์ดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์และผู้อำนวยการผู้ก่อตั้งด้านความเป็นผู้นำด้านการศึกษาที่มหาวิทยาลัยคลาเรียน หลังจากนั้นเขานั่งเป็นคณบดีและรองประธานฝ่ายวิชาการที่ Albany State University ในจอร์เจีย 

ดร. แอนโธนี่และไดแอน พอลลาร์ด (รุ่นปี 2022)

ดร. แอนโธนีและไดแอน พอลลาร์ด ผู้ก่อตั้งศูนย์การแพทย์สายรุ้งและมูลนิธิการศึกษาเรนโบว์ดรีมส์ (เรนโบว์ดรีมส์อคาเดมี) มูลนิธินี้ก่อตั้งขึ้นด้วยความหวังว่าจะสร้างชุมชนลาสเวกัสที่ดีขึ้น โดยเสนอบริการด้านการรักษาพยาบาลและการศึกษาโดยไม่คิดค่าใช้จ่ายสำหรับผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือมากที่สุด ดร. พอลลาร์ดและไดแอนยังได้จัดงาน Las Vegas Juneteenth Festival ประจำปี ซึ่งนำวัฒนธรรมแอฟริกัน-อเมริกันมาสู่แถวหน้าของชุมชนลาสเวกัส ในปี 2009 ไดแอนได้รับรางวัล Governor's Points of Light Award ซึ่งเป็นรางวัลสูงสุดที่มอบให้โดยรัฐเนวาดา โดยมีจุดประสงค์เพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้กับบุคคลที่สร้างผลกระทบเชิงบวกในชีวิตของผู้คน

ลู ริชาร์ดสัน (รุ่นปี 2021)

ในปี 1978 Lou Richardson ได้ก่อตั้งบริษัทชื่อ Richardson Construction Inc. บริษัทของเขาช่วยสร้างชุมชน West Las Vegas ด้วยโครงการที่ครอบคลุมโบสถ์ ห้องสมุด ศูนย์ชุมชน สถานีดับเพลิง โรงเรียน สวนสาธารณะ และศิลปะสาธารณะ การมีส่วนร่วมของเขาต่อสภาพแวดล้อมที่สร้างขึ้นในฮิสทอริค เวสต์ไซด์ ลาสเวกัส ได้แก่ Doolittle Senior Center, Pearson Community Center, Ruby Duncan Manor และอีกมากมาย

วิกกี้ ริชาร์ดสัน (รุ่นปี 2021)

Vicki Richardson เป็นประธานและผู้ก่อตั้ง Left of Center Art Gallery ซึ่งเป็นองค์กรไม่แสวงหาผลกำไร 501 (c) (3) ที่ตั้งอยู่ในเมือง North Las Vegas โดยมุ่งเน้นที่การศึกษาผ่านศิลปะ ให้คำปรึกษาแก่ศิลปินหน้าใหม่ และการมีส่วนร่วมกับชุมชน เธอสอนศิลปะใน Clark County School District เป็นเวลา 18 ปี

สาธุคุณ ดร. ซิลเวสเตอร์ เอส. โรเจอร์ (รุ่นปี 2023)

สาธุคุณ ดร. ซิลเวสเตอร์ เอส. โรเจอร์เข้าเรียนที่วิทยาลัยชุมชนคลาร์กเคาน์ตีแห่งเนวาดาตอนใต้ มหาวิทยาลัยเนวาดาลาสเวกัส วิทยาลัยศาสนศาสตร์แบ๊บติสต์อเมริกัน วิทยาลัยเบธานีแห่งเนวาดา และวิทยาลัยศาสนศาสตร์แซคราเมนโตและวิทยาลัยพระคัมภีร์ เขาเป็นผู้นำการสัมมนาของ National Congress for Christian Education เป็นเวลา 24 ปี และสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาเอกด้านเทววิทยาและการให้คำปรึกษา เขาทำงานให้กับ Clark County School District ในตำแหน่งที่ปรึกษาด้านมนุษยสัมพันธ์เป็นเวลา 16 ปี อีกทั้งยังเป็นศิษยาภิบาลของแก๊งค์ตำรวจนครบาลและ Safe Village/OLP สำหรับผู้ที่ตกเป็นเหยื่อแก๊ง

บาทหลวงเจสซี สก็อตต์ (รุ่นปี 2021)

หนึ่งในผู้สนับสนุนด้านสิทธิพลเมืองที่มีอิทธิพลและมีประสิทธิภาพมากที่สุดในเนวาดาตอนใต้ รายได้สกอตต์ดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการบริหารและต่อมาเป็นประธานของบทท้องถิ่นของ NAACP รายได้สกอตต์ยังเป็นหัวหน้าคณะกรรมาธิการสิทธิความเท่าเทียมกันของเนวาดาในปี 1970 โดยเน้นที่การปรับปรุงการจ้างงานชนกลุ่มน้อยที่โรงแรมสตริป

อีวา ซิมมอนส์ (รุ่นปี 2022)

Eva Simmons รับใช้ชุมชนในฐานะนักสังคมสงเคราะห์ในช่วงเวลาสั้น ๆ ก่อนเข้าสู่วิชาชีพครูในเขตการศึกษา Clark County เธอสอนเป็นเวลา 10 ปี จากนั้นทำงานมากกว่า 27 ปีในตำแหน่งผู้บริหารเขตการศึกษาคลาร์กเคาน์ตี้ เธอทำหน้าที่เป็นผู้ประสานงานด้านการบริหารสำหรับ Title I เป็นครูใหญ่ของโรงเรียนประถม ผู้อำนวยการฝ่ายพนักงานสัมพันธ์ด้านการจัดการ และหัวหน้าผู้เจรจาต่อรองในนามของเขตการศึกษากับสหภาพแรงงานต่างๆ ซิมมอนส์สร้างความโดดเด่นให้กับตัวเองด้วยการทำหน้าที่เป็นเจ้าหน้าที่ปฏิบัติการซึ่งเธอได้เพิ่มความหลากหลายในตำแหน่งผู้บริหารในเขตการศึกษาคลาร์กเคาน์ตี้และให้คำปรึกษาผู้หญิงจำนวนมากเพื่อเป็นผู้บริหารเขตโรงเรียน

จอร์จ ซิมมอนส์ จูเนียร์ (รุ่นปี 2567)

George Simmons Jr. เกิดที่เมือง Roxton รัฐเท็กซัส เมื่อวันที่ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2480 หลังจากสำเร็จการศึกษาจาก Carver High School ในมิดแลนด์ รัฐเท็กซัส เขาได้ลงทะเบียนเรียนที่ Texas Southern University ในฮูสตัน ซึ่งเขาสำเร็จการศึกษาสาขาวิชาศิลปะอุตสาหกรรม หลังจากสำเร็จการศึกษาจาก Texas Southern เขาได้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยเท็กซัสในออสติน โดยศึกษาสาขาวิศวกรรมสถาปัตยกรรม ซิมมอนส์ใช้เวลาไม่นานหลังจากย้ายไปลาสเวกัสในปี 2506 เพื่อเริ่มสร้างผลกระทบต่อย่านประวัติศาสตร์เวสต์ไซด์ ความสำเร็จที่สำคัญอย่างหนึ่งของเขาคือการออกแบบห้างสรรพสินค้าแห่งแรกในเวสต์ลาสเวกัส นั่นคือ The Nucleus Plaza ซึ่งเดิมคือศูนย์การค้า Golden West นอกจากนี้เขายังทำงานเป็นนักออกแบบให้กับ Sproul Homes เพื่อออกแบบพื้นที่อยู่อาศัยของ Regal Estates ในนอร์ทลาสเวกัส เขาทำงานให้กับบริษัทวิศวกรรมหลายแห่งที่ทำสัญญากับสถานที่ทดสอบเนวาดาเป็นเวลา 47 ปี  เขาเป็นพนักงานของ Bechtel Corporation หนึ่งในบริษัทด้านวิศวกรรม การก่อสร้าง และการบริหารโครงการที่ได้รับการยอมรับมากที่สุดในโลก  เขาเกษียณอายุหลังจาก 47 ปี ความสำเร็จและการมีส่วนร่วมที่สำคัญของเขา ได้แก่ การดำรงตำแหน่งสมาชิกคณะกรรมการของ Westside Federal Credit Union และ Valley View Gold Association  ขณะที่อยู่ที่ Westside Federal Credit Union เขาดำรงตำแหน่งสมาชิกของคณะกรรมการบริหารและมีบทบาทสำคัญในการจัดตั้งเวิร์คช็อปเยาวชนในด้านการจัดการเงินและความรู้ทางการเงิน

ดร. ลอนนี่ ซิสสัน (รุ่นปี 2022)

ในปี พ.ศ. 2515 ดร. ลอนนี่ ซิสสันเป็นชาวแอฟริกัน-อเมริกันคนแรกที่ได้รับใบอนุญาตในเนวาดาให้ทำการฝึกทัศนมาตรศาสตร์ เขาทำงานในสาขานี้จนกระทั่งเกษียณในปี 2545 ดร. ซิสสันดูแลดวงตาแก่ผู้ป่วยยากไร้ในเวสต์ไซด์ขณะดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการคลินิกของศูนย์สุขภาพชุมชนโอเปอเรชันไลฟ์ เขาเป็นประธานคณะกรรมาธิการการวางแผนของเทศมณฑลคลาร์ก (พ.ศ. 2515-2523) ซึ่งเขาทำงานเพื่อให้มั่นใจว่ามีการปรับปรุงในชุมชนของเขา เช่น การปรับปรุงถนน (โดยเฉพาะถนน West Lake Mead Boulevard) และการสร้างห้องสมุด Westside ในขณะเดียวกัน เขาดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการของ American Society of Planning Officials, รองประธานของ Nevada Public Health Association และได้รับการแต่งตั้งให้เป็นสภาเด็กและเยาวชนแห่งรัฐเนวาดา เขายังเป็นสมาชิกของ NAACP และมีส่วนร่วมในการสรรหานักศึกษาแพทย์ส่วนน้อยเพื่อพยายามสนับสนุนให้นักศึกษาเหล่านี้อยู่ในเนวาดา

แซม สมิธ (รุ่นปี 2023)

แซม สมิธ นักวาณิชยศาสตร์ระดับมัธยมปลาย รับใช้ชาติในสงครามเวียดนามระหว่างปี พ.ศ. 2508-2510 ต่อมาเขาเข้าร่วมกรมตำรวจนิวยอร์กจนกระทั่งเกษียณในปี พ.ศ. 2517 ในปีเดียวกับที่เขาสำเร็จการศึกษาจากวิทยาลัยริชมอนด์ หลังจากอาชีพการบังคับใช้กฎหมาย เขาทำงานเป็นเวลา 22 ปีกับแผนกดับเพลิงของเทศมณฑลคลาร์กในตำแหน่งผู้ตรวจสอบอัคคีภัย แซมมีส่วนสำคัญในการสรรหาคนผิวสีฝั่งตะวันตกจำนวนมากมาที่แผนกดับเพลิงลาสเวกัส นอกจากนี้เขายังเป็นเจ้าของร้านหนังสือที่เขาสอนแง่มุมต่างๆ ของประสบการณ์คนผิวสีในสหรัฐฯ ให้กับคนหนุ่มสาวจำนวนมากในย่านเวสต์ไซด์ เขาเกษียณในตำแหน่งรองผู้บังคับการดับเพลิง

ดร. วิลเลียม ดับเบิลยู. ซัลลิแวน (รุ่นปี 2021)

ดร. ซัลลิแวน รองประธานฝ่ายการเก็บรักษาและการเผยแพร่ และผู้อำนวยการบริหารที่ศูนย์เสริมคุณค่าทางวิชาการและเผยแพร่ของ UNLV ดร. ซัลลิแวนได้กำกับโครงการ TRIO, GEAR UP และทุนที่ UNLV ตั้งแต่ปี 2521 ภายใต้การดูแลของ Dr. Sullivan โปรแกรมเหล่านี้ได้ช่วยเหลือผู้มีรายได้น้อยและนักเรียนรุ่นแรกในการบรรลุความฝันด้านการศึกษา

ที - ซี

โอดิส “ไทโรน” ธอมป์สัน (รุ่นปี 2022)

Odis “Tyrone” Thompson ได้รับการแต่งตั้งเป็นครั้งแรกในสภานิติบัญญัติแห่งรัฐเนวาดาโดยคณะกรรมาธิการเทศมณฑลคลาร์กเมื่อวันที่ 16 เมษายน 2013 และต่อมาได้รับเลือกจากผู้มีสิทธิเลือกตั้งให้เป็นตัวแทนสภาเขต 17 ต่อไปในปี 2014 และ 2016 ในระหว่างการประชุมสภานิติบัญญัติครั้งที่ 79 ในปี 2017 เขาดำรงตำแหน่งประธานคณะกรรมการการศึกษา ซึ่งเขาและเพื่อนร่วมงานพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้แน่ใจว่านักเรียนทุกคนมีทรัพยากรและโอกาสในการได้รับการศึกษาที่มีคุณภาพ เขายังเป็นสมาชิกของคณะกรรมการตุลาการและสุขภาพและการบริการมนุษย์

เฮเลน โทแลนด์ (รุ่นปี 2021)

Helen Toland ทำหน้าที่เป็นผู้อำนวยการโรงเรียนหญิงแอฟริกัน-อเมริกันคนแรกในเขตการศึกษา Clark County เธอทำงานที่โรงเรียนประถม Kit Carson ซึ่งต่อมาได้เปลี่ยนชื่อตามเธอ เธอยังคงทำงานด้านการศึกษาผ่านมูลนิธิเฮเลน โทแลนด์

รูสเวลต์ ทอสตัน (รุ่นปี 2022)

รูสเวลต์ ทอสตันเป็นนักข่าวข่าวโทรทัศน์ชาวอเมริกันเชื้อสายแอฟริกันคนแรกและผู้ประกาศข่าวในรัฐเนวาดา รูสเวลต์ ทอสตันเกิดในเมืองเอปส์ รัฐลุยเซียนา และได้รับปริญญาร่วมจากวิทยาลัยชุมชนคลาร์กเคาน์ตี้ เขาใช้เวลากว่า 28 ปีในตำแหน่งผู้บริหารฝ่ายขายและการตลาดของ Las Vegas Convention and Visitors Authority และมีบทบาทสำคัญในการนำนักท่องเที่ยวและการประชุมต่างๆ จำนวนมากมาสนับสนุนเศรษฐกิจของเรา

แฟรงคลิน จี. เวอร์ลีย์ III (รุ่นปี 2023)

แฟรงคลิน จี. เวอร์ลีย์ที่ 3 ดำรงตำแหน่งสมาชิกหน่วยนาวิกโยธินสหรัฐ ทำงานที่ New York Times และเมือง Las Vegas Department of Parks and Recreation แฟรงคลินพัฒนา Like It Is Radio ซึ่งเปิดโอกาสให้เขาพูดความจริงต่ออำนาจและสร้างกิจกรรมชุมชน เช่น Kemet In The Desert, Men Who Cook และ Emancipation Circle เป็นส่วนหนึ่งของทีม Breakdown Crew ที่มีชื่อเสียง แฟรงคลินได้รับรางวัลเกียรติยศมากมาย รวมถึงการเป็นสมาชิกใน Nevada Broadcasters Hall of Fame, Fountain of Hope Community Activism Award และ NAACP Legacy Builder Award

เดวิดและมาร์เซีย วอชิงตัน (รุ่นปี 2022)

David Washington เป็นชาวเนวาดาตั้งแต่ปี 1956 เขาเริ่มอาชีพนักผจญเพลิงในปี พ.ศ. 2517 ในปี 2544 เขากลายเป็นหัวหน้าหน่วยดับเพลิงแอฟริกันอเมริกันคนแรกของเมืองลาสเวกัส หลังจากรับราชการมา 33 ปี เขาเกษียณจาก Las Vegas Fire and Rescue เขาเป็นสมาชิกที่กระตือรือร้นในองค์กรชุมชนหลายแห่ง: ฉันมี Dream Foundation, Camp Anytown, Camp Brotherhood / Sisterhood, ชุมชนในโรงเรียน, The United Way of Southern Nevada, คณะกรรมการหลายวัฒนธรรมของตำรวจนครบาล, ศูนย์โครงการพัฒนาชุมชนแห่งเนวาดา, สถาบันพัฒนาผู้บริหารคาร์ล โฮล์มส์, คณะกรรมการโอกาสทางเศรษฐกิจของคลาร์กเคาน์ตี้, หัวหน้าหน่วยดับเพลิงเมโทร, สมาคมนักผจญเพลิงมืออาชีพผิวดำนานาชาติ และคณะกรรมการเจ้าหน้าที่บริหารคนผิวดำ

Marcia Washington อาศัยอยู่ในลาสเวกัสมาตั้งแต่ปี 2511 เธอทำงานให้กับ Clark County School District เป็นเวลา 25 ปี และต่อมาทำงานให้กับ Clark County Fire Department ในตำแหน่งผู้ตรวจสอบอัคคีภัยจนกระทั่งเกษียณอายุในปี 2551 การมีส่วนร่วมในชุมชนของเธอรวมถึงคณะกรรมการและสมาชิกจำนวนมาก: NAACP ลาสเวกัส, คณะกรรมการบล็อกการพัฒนาชุมชนลาสเวกัส, คณะกรรมการ Dr. Martin Luther King Jr., พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติลาสเวกัส และ Women's Democratic Party of Clark County . เธอได้รับเลือกและดำรงตำแหน่งคณะกรรมการการศึกษาแห่งรัฐเนวาดาเป็นเวลาแปดปี เธอยังได้รับการแต่งตั้งและดำรงตำแหน่งวุฒิสมาชิกรัฐเนวาดา เขต 4 ตั้งแต่เดือนมีนาคม 2019 ถึงพฤศจิกายน 2020 เหนือสิ่งอื่นใด Marcia เป็นแม่ที่น่าภาคภูมิใจของ April, Vernon, Angel และ Amber

เวนเดลล์ พี. วิลเลียมส์ (รุ่นปี 2567)

Wendell Williams สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีและปริญญาโทด้านการศึกษาจาก Southern University ในเมืองแบตันรูช รัฐลุยเซียนา เขาเป็นครูในเขตโรงเรียนเขตคลาร์กเคาน์ตี้มานานกว่าทศวรรษและกลายเป็นสมาชิกสภาเนวาดาในปี 1987 ในระหว่างที่เขาทำงานด้านนิติบัญญัติ วิลเลียมส์ดำรงตำแหน่งวิทยากรชาวอเมริกันเชื้อสายแอฟริกันคนแรกของสภาเนวาดา ซึ่งเขาผ่านกฎหมายเกี่ยวกับการระบุเชื้อชาติฉบับแรกในอเมริกา เขาเป็นประธานคณะกรรมการการศึกษาของสภามานานกว่าสิบปี และเป็นผู้ประพันธ์หรือร่วมเขียนร่างพระราชบัญญัติการศึกษาจำนวน 75 ฉบับ นอกจากนี้ เขายังสนับสนุนกฎหมายที่สร้างโรงเรียนขึ้นใหม่ในเขตประวัติศาสตร์เวสต์ลาสเวกัส รวมถึง Jo Mackey, Kermit R. Booker, Mable Hoggard, Rancho High School, Twin Lakes และ Wendell Phillips Williams ซึ่งเดิมชื่อ James Madison และอีกมากมาย วัตถุประสงค์ของเขาในคาร์สันซิตี้คือการทำให้ทุกคนสามารถเข้าถึงระบบการศึกษาของเนวาดา วิลเลียมส์ยังได้รับรางวัล Crystal Apple Award จากเขตการศึกษาคลาร์กเคาน์ตี้จากการเป็นผู้นำพลเมืองที่โดดเด่นของเขา เขาก่อตั้งคณะกรรมการ Dr. Martin Luther King Jr. เช่นเดียวกับ Dr. Martin Luther King, Jr. Parade ในลาสเวกัส โรงเรียนประถมของคลาร์กเคาน์ตี้และถนนแห่งหนึ่งตั้งชื่อตามเขา เขารวบรวมลายเซ็นได้สำเร็จ 20,000 ลายเซ็นเพื่อเปลี่ยน Highland Drive เป็น Martin L. King Jr. Boulevard เขาเป็นคอลัมนิสต์ทางการเมืองให้กับหนังสือพิมพ์ Las Vegas Sentinel Voice และก่อตั้งรายการทอล์คโชว์กิจการชุมชนรายการแรกทาง KCEP Radio อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกว่าความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตคือการโน้มน้าวให้อดีต Zelda Puryear เป็นนาง เวนเดลล์ พี. วิลเลียมส์.

แมรี เวสลีย์ (รุ่นปี 2023)

Mary Wesley เป็นส่วนหนึ่งของขบวนการสิทธิสวัสดิการในท้องถิ่นและมีส่วนร่วมในการวิ่งเต้นทั่วรัฐเพื่อเพิ่มผลประโยชน์ให้กับผู้หญิงและเด็ก เธอมีส่วนสำคัญในการก่อตั้ง Operation Life ซึ่งออกแบบมาเพื่อสร้างที่อยู่อาศัย งาน สวัสดิการ WIC บริการทางการแพทย์ อาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการ และโอกาสทางการศึกษาสำหรับครอบครัวที่มีรายได้น้อย

ดร. Charles I. West (รุ่นปี 2021)

ดร.ชาร์ลส เวสต์เป็นแพทย์ชาวแอฟริกัน-อเมริกันคนแรกของลาสเวกัส และเป็นแพทย์ผิวดำคนแรกในเนวาดา ดร. เวสต์รับราชการเป็นศัลยแพทย์ภาคสนามในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 และในปี 2497 ได้ย้ายครอบครัวไปที่ลาสเวกัสและเริ่มก่อตั้งหนังสือพิมพ์สีดำฉบับแรกในรัฐ - The Voice ดร. เวสต์เป็นผู้บุกเบิกด้านสิทธิพลเมืองในชุมชนของเขา ฟื้นฟู Nevada Voter's League และกลายเป็นบุคคลสำคัญในการเคลื่อนไหวในท้องถิ่น

แอรอน วิลเลียมส์ (รุ่นปี 2023)

Aaron Williams กลายเป็นชาวอเมริกันเชื้อสายแอฟริกันคนแรกที่ได้รับเลือกให้เป็นคณะกรรมการ Clark County ในปี 1972 ก่อนดำรงตำแหน่งนั้น เขาดำรงตำแหน่งสมาชิกสภาเมืองนอร์ทลาสเวกัสในปี 2512 ตลอดอาชีพทางการเมืองของเขา เขาเป็นแชมป์เพื่อที่อยู่อาศัยที่ยุติธรรมและสิทธิโอกาสที่เท่าเทียมกัน ในฐานะผู้บัญชาการมณฑล เขาดำรงตำแหน่งคณะกรรมการสุขภาพ คณะกรรมการควบคุมการเล่นเกม การท่าอากาศยาน และคณะกรรมการห้องสมุด

เบรนด้า วิลเลียมส์ (รุ่นปี 2021)

เบรนด้า วิลเลียมส์มีความโดดเด่นจากการเป็นผู้หญิงผิวดำคนแรกที่ได้รับการแต่งตั้งให้สภาเมืองลาสเวกัสเป็นสภาเมืองชั่วคราวใน Ward 5 และเป็นสมาชิกหญิงผิวดำคนแรกของ Las Vegas Planning Commission Mrs. Williams เป็นผู้ก่อตั้งมูลนิธิ Westside School Alumni และเป็นผู้นำที่อยู่เบื้องหลังหนังสือที่ได้รับรางวัล 'Westside School Stories: Our School, Our Community, Our Time (1923-1967)” มูลนิธิศิษย์เก่า Westside School มีบทบาทสำคัญในการฟื้นฟูและปรับปรุงโรงเรียน Westside อันเก่าแก่

มอนโร วิลเลียมส์ (รุ่นปี 2021)

มอนโร วิลเลียมส์เป็นหนึ่งในสองนักผจญเพลิงชาวแอฟริกัน-อเมริกันคนแรกของเมืองลาสเวกัส และในปี 1982 เขาได้ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งหัวหน้าหน่วยดับเพลิง วิลเลียมส์มีส่วนร่วมในการเคลื่อนไหวในท้องถิ่นผ่าน NAACP คณะกรรมการกลางประชาธิปไตยคลาร์กเคาน์ตี้ และคณะกรรมการบูรณาการโรงเรียนเขตคลาร์กเคาน์ตี้

วูดโรว์ วิลสัน (รุ่นปี 2021)

วูดโรว์ วิลสันเป็นสมาชิกสภารัฐเนวาดาเชื้อสายแอฟริกัน-อเมริกันคนแรก และได้รับแต่งตั้งเป็นประธานคณะกรรมการที่ปรึกษาแห่งรัฐเนวาดาของคณะกรรมาธิการด้านสิทธิพลเมืองสหรัฐในปี 2500 เขามีบทบาทสำคัญในเนื้อเรื่องของ Nevada Fair Housing Bill และเป็นผู้ก่อตั้ง Westside Credit Union ระหว่างการทำงานในสมัชชาของรัฐและหลังจากนั้น วิลสันเป็นผู้สนับสนุนการปฏิรูปสวัสดิการ กฎระเบียบต่อต้านการเลือกปฏิบัติ และความเท่าเทียมด้านที่อยู่อาศัย

ดร.ลินดา ยัง (รุ่นปี 2022)

ดร. ลินดา ยังเป็นคนอเมริกันเชื้อสายแอฟริกันคนแรกที่ดำรงตำแหน่งประธานคณะกรรมการมูลนิธิเขตการศึกษาคลาร์กเคาน์ตี้ เธอเป็นนักจิตวิทยาโรงเรียนที่ได้รับการรับรองระดับประเทศ และปัจจุบันเป็นประธานมูลนิธิหมู่บ้าน LJP ตั้งแต่ปี 2009-2020 เธอทำหน้าที่ 12 ปีในคณะกรรมการบริหารของ Clark County School District ซึ่งเป็นตัวแทนของ District C เกียรติยศและรางวัลล่าสุดของ Dr. Young ได้แก่ The City of Las Vegas รางวัล African American Trailblazer Educator Award ปี 2022 กุมภาพันธ์ 2021 My Brother's Keeper Alliance Awards และรางวัลผู้สนับสนุนดีเด่นเดือนกุมภาพันธ์ 2021 จาก National Association of School Psychologists

บ้านแห่งจิตวิญญาณ

จากการก่อตั้งโบสถ์สีดำแห่งแรก Zion Methodist ซึ่งก่อตั้งขึ้นในปี 1917 ที่หัวมุมของสิ่งที่ปัจจุบันคือ Casino Center Boulevard และ Ogden Avenue สถานที่สักการะได้กลายเป็นกระดูกสันหลังทางจิตวิญญาณ สังคม และส่วนรวมของชุมชนประวัติศาสตร์ West Las Vegas .

Zion Methodist เป็นโบสถ์สีดำแห่งแรก (และโบสถ์โปรเตสแตนต์แห่งแรก) ในลาสเวกัส Zion Methodist เริ่มต้นในบล็อก 17 เมื่อ Mary Nettles, AB “Pop” Mitchell และคนอื่นๆ ประสบความสำเร็จในการยื่นคำร้องต่อ Union Pacific Railroad เพื่อบริจาคที่ดินสำหรับสร้างโบสถ์ที่มุมตะวันออกเฉียงเหนือของ Second Street และ Ogden Zion Methodist ก่อตั้งขึ้นในฐานะคริสตจักรชุมชนที่ไม่ใช่นิกาย ในช่วงปลายทศวรรษ 1940 โบสถ์เดิมถูกเคลื่อนย้ายโดยรถบรรทุกข้ามรางไปยังที่ดินบนถนน G และถนน Washington Avenue ซึ่งโบสถ์แห่งนี้วางแผนก่อสร้างอาคารหลังใหม่ซึ่งแล้วเสร็จระหว่างปี 1949-1950

โบสถ์แห่งแรกที่สร้างขึ้นที่ Westside คือ Pilgrim Church of Christ ที่ D Street และ Harrison Avenue มันถูกสร้างขึ้นในปี 1927 ผู้แสวงบุญตามมาด้วยโบสถ์แบบติสม์ที่สองและโบสถ์คาทอลิกเซนต์เจมส์อัครสาวกซึ่งสร้างขึ้นในปี 2485 ตลอดหลายปีที่ผ่านมา มีสถาบันทางจิตวิญญาณหลายแห่งจากนิกายต่างๆ ซึ่งล้วนมีความสำคัญต่อชุมชน Westside ไม่ว่าศาสนิกของพวกเขาจะเล็กหรือใหญ่เพียงใด

แกนกลางของชุมชนเริ่มค่อยๆ สลายไป ในขณะที่ชุมชนคนผิวดำแสวงหาโอกาสในการดำรงชีวิตและอาชีพนอกเขต Westside ด้วยการยุติการแบ่งแยกอย่างเป็นทางการในทศวรรษ 1970 เมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้น โบสถ์และศาสนสถานยังคงเป็นแหล่งสัญจรรายสัปดาห์ที่สำคัญไปยังละแวกใกล้เคียง ในขณะที่ทำหน้าที่เป็นผู้ดูแลมรดกและผู้คนในช่วงเวลาที่ประวัติศาสตร์และชุมชนสามารถถูกลืมได้ง่าย

เวสต์ไซด์: สถานที่สำหรับใช้ชีวิตและเรียนรู้

โรงเรียน Las Vegas Grammar School สาขาที่ 1(1) สร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2465 และเปิดทำการเพื่อให้บริการประชาชนทางฝั่งตะวันตกของรางรถไฟ ในปีพ.ศ. 2491 โรงเรียนได้ขยายพื้นที่เพื่อรองรับผู้อพยพจากเมืองเล็กๆ ทางใต้ที่อพยพมาจาก "การอพยพครั้งใหญ่" ซึ่งเป็นกลุ่มคนผิวสีที่อพยพไปทางตะวันตกเพื่อแสวงหางานในช่วงสงครามและแสวงหาสภาพความเป็นอยู่ที่ดีกว่า ปัจจุบันโรงเรียนแห่งนี้ซึ่งปัจจุบันรู้จักกันในชื่อโรงเรียน Historic Westside School ถือเป็นอาคารเรียนที่เก่าแก่ที่สุดที่ยังคงเหลืออยู่ในลาสเวกัส ตั้งอยู่ที่ Washington Avenue และ D Street

ทางเลือกที่อยู่อาศัยในช่วงแรกในละแวกนี้ ได้แก่ หอพัก เช่น Harrison's Guest House(2) ซึ่งเปิดทำการครั้งแรกในปีพ.ศ. 2476 เป็นสถานที่พักสำหรับนักแสดงผิวสีและคนอื่นๆ ที่ไม่เป็นที่ต้อนรับในใจกลางเมืองลาสเวกัสที่แบ่งแยกเชื้อชาติ ผู้อยู่อาศัยรายอื่นที่ดำเนินกิจการบ้านพักหรืออพาร์ตเมนต์ขนาดเล็ก ได้แก่ อพาร์ตเมนต์ Moody House ตลอดจนอพาร์ตเมนต์ของ Shaw และอื่นๆ

ประชากรผิวดำ (เช่นเดียวกับประชากรทั่วไป) ในลาสเวกัสเติบโตอย่างรวดเร็วที่สุดในช่วงต้นทศวรรษปี 1940 โดยมีอุตสาหกรรมการสงครามเติบโต อุตสาหกรรมที่โดดเด่นได้แก่ อุตสาหกรรมแมกนีเซียมพื้นฐาน ซึ่งเป็นอุตสาหกรรมที่ผลิตสิ่งของจำเป็นสำหรับสงคราม พนักงานผิวดำจำนวนมากที่นี่ได้รับการคัดเลือกมาจากเมืองฟอร์ไดซ์ รัฐอาร์คันซอ และเมืองทัลลูลาห์ รัฐลุยเซียนา ซึ่งเป็นผู้ขับเคลื่อนหลักในยุคแรกของประชากรแอฟริกันอเมริกันในลาสเวกัส

เมื่อผู้อยู่อาศัยรายใหม่เริ่มเข้ามาตั้งรกรากในเวสต์ลาสเวกัส พวกเขาได้รับการต้อนรับจากครอบครัวในบ้านหรืออพาร์ทเมนต์และบ้านพักขนาดเล็กที่ดำเนินการโดยบุคคลอื่นในขณะที่พวกเขาเริ่มลงหลักปักฐาน ในช่วงปลายทศวรรษปี 1940 และต้นทศวรรษปี 1950 เมื่อมีครอบครัวชนชั้นกลางเพิ่มขึ้นจำนวนมาก จึงจำเป็นต้องมีที่อยู่อาศัยใหม่เพื่อรองรับการอพยพเข้ามา การเสนอขายในช่วงแรกๆ เหล่านี้รวมถึง Berkley Square และอื่นๆ ในปีพ.ศ. 2497 Berkley Square Historic District(3) ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยสำหรับ "ชนชั้นกลาง" แห่งแรกในพื้นที่ ได้รับการออกแบบและสร้างขึ้นโดย Paul Revere Williams สถาปนิกชาวแอฟริกันอเมริกันผู้บุกเบิก นอกจาก Berkley Square แล้ว Williams ยังได้ออกแบบทั้ง Highland Square และ Carver Park (ที่อยู่อาศัยที่สร้างขึ้นสำหรับคนงานผิวสีที่ Basic Magnesium ใน Henderson ไม่ใช่ใน Westside)

1. อาคารหลังนี้ขึ้นทะเบียนอยู่ใน (1) ทะเบียนทรัพย์สินทางประวัติศาสตร์ของเมืองลาสเวกัส (2) ทะเบียนสถานที่ทางประวัติศาสตร์ของรัฐเนวาดา และ (3) ทะเบียนสถานที่ทางประวัติศาสตร์แห่งชาติ อาคารหลังนี้ขึ้นทะเบียนตามช่วงเวลาแห่งความสำคัญ (ค.ศ. 1922-1967) ซึ่งรวมถึงรูปแบบโรงเรียน Modest Mission Revival ดั้งเดิมในปี ค.ศ. 1922 และความสำคัญด้านการศึกษาและมรดกทางชาติพันธุ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง “เป็นโรงเรียนสำหรับพลเมืองผิวดำ ช่วยให้หลายคนได้รับการศึกษาขั้นพื้นฐานและ/หรือเข้าเรียนต่อในสถานศึกษาระดับมัธยมศึกษา”
2. อาคารหลังนี้ขึ้นทะเบียนอยู่ใน (1) ทะเบียนทรัพย์สินทางประวัติศาสตร์ของเมืองลาสเวกัส (2) ทะเบียนสถานที่ทางประวัติศาสตร์ของรัฐเนวาดา และ (3) ทะเบียนสถานที่ทางประวัติศาสตร์แห่งชาติ อาคารหลังนี้ขึ้นทะเบียนตามช่วงเวลาแห่งความสำคัญ (ค.ศ. 1942-1960) เมื่อบ้านหลังนี้ให้บริการแก่ศิลปินผิวดำ ผู้แสวงหาการหย่าร้าง และบุคคลอื่นๆ และความสำคัญด้านมรดกทางชาติพันธุ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง “บทบาทสำคัญที่บ้านหลังนี้มีบทบาทในมรดกทางชาติพันธุ์ของคนผิวดำและในประวัติศาสตร์ของวงการบันเทิงของลาสเวกัส”
3. ย่านนี้อยู่ในรายชื่อ (1) ทะเบียนทรัพย์สินทางประวัติศาสตร์ของเมืองลาสเวกัส และ (2) ทะเบียนสถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์แห่งชาติ ย่านนี้อยู่ในรายชื่อตามช่วงเวลาสำคัญ (ค.ศ. 1954-1958) โดยเฉพาะบ้านสไตล์ร่วมสมัยสไตล์แรนช์ที่ออกแบบโดยพอล อาร์. วิลเลียมส์ สถาปนิกชาวแอฟริกัน-อเมริกัน รวมถึง “บทบาทของย่านนี้ในการพัฒนาพื้นที่ฝั่งตะวันตกของลาสเวกัสและที่อยู่อาศัยสำหรับชุมชนชาวแอฟริกัน-อเมริกันที่นำไปสู่ยุคสิทธิพลเมือง และในฐานะย่านแรกที่สร้างขึ้นโดยชนกลุ่มน้อยในรัฐเนวาดา”

ขับเคลื่อนการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองและสังคม

ประชากรชาวแอฟริกันอเมริกันในลาสเวกัสต้องเผชิญกับการเหยียดเชื้อชาติทั้งในเชิงสถาบันและสังคมมาตั้งแต่เริ่มก่อตั้งเมือง ซึ่งสะท้อนถึงประสบการณ์ของชาวแอฟริกันอเมริกันที่กว้างขวางในสหรัฐอเมริกา พร้อมด้วยขบวนพาเหรด Ku Klux Klan เต็มรูปแบบบนถนน Fremont ในปี 1925

เมื่อลาสเวกัสขยายตัว (และการแบ่งแยกเชื้อชาติทวีความรุนแรงขึ้น) ชาวแอฟริกันอเมริกันได้จัดตั้งกลุ่มการเมืองขึ้นหลายกลุ่มเพื่อเพิ่มอำนาจและตัวแทน ตลอดจนกลุ่มทางสังคมเพื่อเชื่อมโยงชุมชนเข้าด้วยกันในรูปแบบต่างๆ ตั้งแต่สมาคมคุ้มครองแรงงานพลเมืองที่ก่อตั้งขึ้นในปี 1932 โดยมีเป้าหมายเพื่อ "ส่งเสริม...สิทธิทางเศรษฐกิจ ศีลธรรม และจิตวิญญาณ...และร่วมมือกับองค์กรต่างๆ เพื่อช่วยบรรเทาภาวะซึมเศร้า" ไปจนถึง Les Femmes Douze ที่ก่อตั้งขึ้นในปี 1964 และงานของพวกเขากับหญิงสาววัยเรียนมัธยมปลาย

กลุ่มทางสังคมและการเมืองอื่นๆ ที่มีชื่อเสียงได้แก่ Roosevelt Democratic Club (พ.ศ. 2475), The Las Vegas Colored Progressive Club, Elks, Prince Hall Masons, Divine Nine, Poor People Pulling Together, Operation Life และกลุ่มอื่นๆ อีกมากมายที่สำคัญไม่แพ้กันตลอดหลายปีที่ผ่านมา

เช่นเดียวกับที่อื่นๆ ในสหรัฐอเมริกา NAACP มีบทบาทสำคัญในการต่อสู้เพื่อสิทธิของคนผิวดำในเวสต์ลาสเวกัส NAACP สาขาลาสเวกัสก่อตั้งขึ้นครั้งแรกในปีพ.ศ. 2471 ผู้ก่อตั้ง NAACP สาขาลาสเวกัสทั้ง 5 คน ได้แก่ Mary Nettles, Arthur McCants, Clarence Ray, Zimme Turner และ William (Bill) Jones

ในช่วงทศวรรษ 1960 NAACP ได้มีส่วนร่วมในการต่อสู้เพื่อบูรณาการและมาตรฐานการครองชีพที่ดีขึ้นสำหรับชาวลาสเวกัสผิวดำ Las Vegas Strip จะถูกผนวกรวมเข้าเป็นหนึ่งตั้งแต่วันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2503 ด้วยการจัดทำข้อตกลง Moulin Rouge อันโด่งดัง ซึ่งเป็นข้อตกลงแบบวาจาที่ทำขึ้นระหว่างเจ้าของคาสิโน นักการเมืองท้องถิ่น และตัวแทนของชุมชนคนผิวดำในลาสเวกัส เพื่อยุติการแบ่งแยกเชื้อชาติในลาสเวกัส แม้ว่ารัฐบาลท้องถิ่นจะยอมผ่อนปรนบางประการหลังจากข้อตกลงนี้ (ซึ่งเกิดจากการคุกคามของการประท้วงของประชาชนเท่านั้น) แต่ในความเป็นจริงแล้ว เมื่อสิ้นสุดทศวรรษ 1960 ก็มีการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

แม้ว่าข้อตกลงดังกล่าวจะช่วยบรรเทาความตึงเครียดด้านเชื้อชาติได้บ้าง แต่เมื่อเวลาผ่านไป ก็ชัดเจนว่ามีการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยสำหรับชุมชนคนผิวดำที่กว้างขึ้นของลาสเวกัส สภาวะที่ไม่ได้รับการตอบสนอง รวมถึงสถานการณ์อื่นๆ อีกมากมาย (โดยเฉพาะการจลาจลที่เกิดขึ้นเป็นประจำที่โรงเรียนมัธยม Rancho ตลอดช่วงปลายทศวรรษ 1960 ถึงต้นทศวรรษ 1970) สุดท้ายนำไปสู่การกบฏที่กินเวลานาน 3-4 วันในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2512 เพื่อตอบโต้การกบฏ ตำรวจได้ปิดกั้นทางเข้าบริเวณย่านเวสต์ไซด์ และประกาศเคอร์ฟิวตั้งแต่ 19.00 น. ถึง 06.00 น. เป็นเวลา 4 วันนับตั้งแต่เกิดความวุ่นวาย ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2514 สตรีจากเวสต์ลาสเวกัสได้จัดการเดินขบวนบนถนนสายหลัก ซึ่งถูกคุกคามโดย NAACP และกลุ่มอื่นๆ หลายครั้งตลอดหลายปีที่ผ่านมา องค์กรสิทธิสวัสดิการของเทศมณฑลคลาร์กเป็นกลุ่มสตรีผิวสีที่มีที่ปรึกษาและพันธมิตรเบื้องหลังซึ่งต่อสู้เพื่อปรับปรุงชีวิตของลูกๆ และตัวพวกเธอเอง กลุ่มท้องถิ่นเป็นส่วนหนึ่งของขบวนการสิทธิสวัสดิการระดับชาติที่กว้างขวางยิ่งขึ้น เมื่อวันที่ 6 มีนาคม พ.ศ. 2514 สตรีกลุ่มสิทธิสวัสดิการ นำโดยรูบี้ ดันแคน ได้จัดการเดินขบวนบนถนนลาสเวกัสสตริป โดยมีผู้เข้าร่วมกว่า 6,000 คน การเดินขบวนส่งผลกระทบต่อรายได้ของคาสิโน เนื่องจากสถานประกอบการหลายแห่งปิดประตูทางเข้าก่อนจะไปสิ้นสุดที่ Caesars Palace คนดังและนักเคลื่อนไหวที่เป็นที่รู้จักหลายคนเข้าร่วมกับผู้หญิงลาสเวกัส รวมถึง เจน ฟอนดา, ราล์ฟ อาเบอร์นาธี และจอร์จ ไวลีย์ ในที่สุด เหล่าสตรีจากขบวนการสวัสดิการเขตคลาร์กก็ได้ก่อตั้งองค์กรไม่แสวงหากำไรที่ชื่อว่า Operation Life

ในปีพ.ศ. 2514 คำสั่งยินยอมที่ริเริ่มโดยชาร์ลส์ เคลลาร์ ทนายความของ NAACP กล่าวหาว่ามีการละเมิดกฎหมาย Title VII ของพระราชบัญญัติสิทธิพลเมืองปีพ.ศ. 2507 หลายครั้งในลาสเวกัส เงื่อนไขที่กำหนดในพระราชกฤษฎีการะบุว่าผู้ลงนามจะต้องปฏิบัติตามกฎว่างาน 12 เปอร์เซ็นต์ทั้งหมดในอุตสาหกรรมรีสอร์ทจะต้องตกเป็นของบุคคลผิวสี

ที่ซึ่งชุมชนและความบันเทิงมารวมกัน

ย่านการค้าถนนแจ็คสันถือเป็นเส้นเลือดใหญ่ทางเศรษฐกิจของชุมชนเวสต์ไซด์ในหลายๆ ด้าน จากธุรกิจขนาดเล็ก เช่น ร้านซักแห้ง ร้านอาหาร ร้านตัดผม ร้านเสริมสวย ไปจนถึงสถานบันเทิง เช่น Town Tavern, Club Louisiana, Cotton Club, Brown Derby และอื่นๆ Jackson Street ถือเป็นศูนย์กลางของชุมชนที่มีชีวิตชีวาและสามารถพึ่งพาตนเองได้ ในปีพ.ศ. 2490 นักแสดงผิวสีกลายเป็นเรื่องปกติบนเวทีในลาสเวกัส โดยมี Bill “Bojangles” Robinson, Lena Horne, Louis Armstrong และ Arthur Lee Simpkins มาร่วมแสดงด้วย ในช่วงปลายทศวรรษปี 1940 ดาราดังอย่าง Billy Eckstine, Hazel Scott, The Mills Brothers, Nat King Cole, Pearl Bailey และ The Inkspots ปรากฏตัวในสถานที่ที่แยกเชื้อชาติในลาสเวกัส อย่างไรก็ตาม พวกเขาต้องอยู่ทางฝั่งตะวันตก ซึ่งโดยปกติแล้วจะอยู่ในหอพัก

ในปีพ.ศ. 2498 โรงแรมคาสิโนแบบครบวงจรแห่งแรกในลาสเวกัสเปิดให้บริการ โรงแรมคาสิโนแห่งนี้ตั้งอยู่ทางฝั่งตะวันตกในช่วงที่ยังคงมีการแบ่งแยกเชื้อชาติอย่างหนาแน่น โรงแรมและคาสิโน Moulin Rouge ที่มีชื่อเสียง (5) เปิดให้บริการในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2498 โดยได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นและมีการแสดงความบันเทิงที่ยอดเยี่ยม อย่างไรก็ตาม มูแลงรูจสามารถอยู่ได้เพียงหกเดือนเท่านั้นจนถึงเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2498 หลังจากที่มูแลงรูจปิดตัวลง สถานที่บันเทิงต่างๆ ในเขตเวสต์ไซด์ โดยเฉพาะบนถนนแจ็คสัน ก็เริ่มฟื้นฟูขึ้นมาอีกครั้ง โดยความสนใจและความตื่นเต้นที่เกิดจากมูแลงรูจได้แพร่กระจายไปยังเขตเวสต์ไซด์มากขึ้น

เมื่อเมืองโดยรวมขยายออกไปจนฝั่งตะวันตกมีการจัดการเอง การแบ่งเขตพื้นที่ตามที่เราคิดไม่ได้ถูกบังคับใช้อย่างเคร่งครัด (หรือแทบจะไม่มีการบังคับใช้เลย) ผู้อยู่อาศัยในละแวกนี้จำนวนมากทั้งประกอบกิจการและเปิดหอพักบนที่ดินเดียวกันกับบ้านของพวกเขา มีส่วนร่วมในเทรนด์ “ใช้ชีวิต/ทำงาน” นานก่อนที่จะกลับมาได้รับความนิยมอีกครั้งในยุคปัจจุบัน

ลักษณะด้านหนึ่งของการแบ่งแยกทางกายภาพของเวสต์ลาสเวกัสคือการพัฒนาชุมชนที่มีชีวิตชีวาและเป็นอิสระซึ่งมีธุรกิจและบริการทั้งหมดที่ผู้อยู่อาศัยต้องการ ตั้งแต่ร้าน Baker Store จนถึง Western Cab Company สินค้าและบริการทั้งหมดที่จำเป็นสำหรับชุมชนที่มีชีวิตชีวาล้วนมีจำหน่าย ร้านอาหารและสถานบันเทิงต่างๆ ทำให้เมืองแจ็คสันคึกคักตลอด 24 ชั่วโมงทุกวัน เช่นเดียวกับลาสเวกัสที่เวสต์ไซด์เป็นส่วนหนึ่ง


5. อาคารหลังนี้ได้รับการขึ้นทะเบียนใน (1) ทะเบียนทรัพย์สินทางประวัติศาสตร์ของเมืองลาสเวกัส และ (2) ทะเบียนสถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์แห่งชาติ อาคารนี้ได้รับการขึ้นทะเบียนตามช่วงเวลาสำคัญ (24 พฤษภาคม 1955) ในฐานะโรงแรมและคาสิโนแห่งแรกในสหรัฐอเมริกาที่มีการผสมผสานทางเชื้อชาติ และช่วงเวลาสำคัญ (26 มีนาคม 1960) ในฐานะสถานที่ที่ได้ลงนามข้อตกลงสิทธิพลเมืองเพื่อยุติการแบ่งแยกสีผิวในคาสิโนทั้งหมดบนถนนลาสเวกัสสตริป [โปรดทราบว่าอาคารได้รับความเสียหายอย่างหนักจากเหตุเพลิงไหม้หลายครั้งระหว่างปี 2003 ถึง 2006 และถูกรื้อถอนในปี 2010 อย่างไรก็ตาม ตัวอาคารเองยังคงอยู่ในทะเบียนทางประวัติศาสตร์]

การพูดออกไป + ตั้งแต่นั้นมาจนถึงตอนนี้...และต่อๆไป

การออกคำ

ก่อนยุคอินเทอร์เน็ต หนังสือพิมพ์มีบทบาทสำคัญในการแจ้งให้ชุมชนทราบถึงข้อมูลที่จำเป็นทั้งในบ้านของพวกเขาเองและในชุมชนชาวแอฟริกันอเมริกันพลัดถิ่นในวงกว้าง ด้วยวิธีนี้ลาสเวกัสและโดยเฉพาะฝั่งตะวันตกก็ไม่ต่างกัน

หนังสือพิมพ์คนผิวดำฉบับแรกในลาสเวกัสคือ Las Vegas Voice ซึ่งก่อตั้งโดยดร. ชาร์ลส์ เวสต์ The Voice มีประวัติศาสตร์อันยาวนานและมีเรื่องราวมากมายในเวสต์ไซด์ โดยดำรงอยู่มาเป็นเวลาหลายทศวรรษภายใต้ชื่อและผู้นำที่แตกต่างกัน ซึ่งรู้จักกันในช่วงหลายปีที่ผ่านมาในชื่อ Sentinel Voice และ Sentinel

หนังสือพิมพ์เป็นแหล่งข้อมูลที่จำเป็นสำหรับผู้อยู่อาศัยในเวสต์ไซด์ โดยเฉพาะผู้อยู่อาศัยในเวสต์ไซด์ในยุคแรก ๆ เพื่อใช้เป็นช่องทางในการติดตามข่าวสารเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในเวสต์ลาสเวกัส และในบางกรณีเพื่อติดต่อกับชุมชนชาวแอฟริกันอเมริกันในวงกว้าง สมาชิกชุมชนบอกเล่าเรื่องราวของการจำหน่ายหนังสือพิมพ์ Chicago Defender ในตำนานใน West Las Vegas ยุคแรกๆ ควบคู่ไปกับงานตีพิมพ์ในท้องถิ่นที่เชื่อมโยงกับสถาบันต่างๆ เช่น โบสถ์ เช่น The Crusader และ The Final Call

นอกจากหนังสือพิมพ์แล้ว มรดกของสื่อพื้นบ้านในเวสต์ไซด์ยังรวมถึงโทรทัศน์และวิทยุด้วย รายการโทรทัศน์สีดำทั้งหมดรายการแรกของเนวาดาผลิตขึ้นในเวสต์ลาสเวกัส อลิซ คีย์และบ็อบ เบลีย์เริ่มรายการ "ทอล์ค ออฟ เดอะ ทาวน์" ในปี 2498 ซึ่งเป็นรายการปกติความยาวหนึ่งชั่วโมงที่ออกอากาศทางช่อง 8 การแสดงดำเนินไปเป็นเวลาหลายเดือนและมีแขกรับเชิญ เช่น หลุยส์ อาร์มสตรอง, ไลโอเนล แฮมป์ตัน, บิลลี เอ็คสทีน และบิลลี แดเนียลส์

มีรายการวิทยุตลอดหลายปีที่ผ่านมาโดยรายการที่ยาวที่สุดในหมู่พวกเขาคือ 88.1 เปิดตัวครั้งแรกในปี 2515 Power 88 เป็นเจ้าของโดยคณะกรรมการโอกาสทางเศรษฐกิจ (EOB) ของ Clark County ซึ่งเป็นหนึ่งใน 12 หน่วยงานปฏิบัติการชุมชนในเนวาดาที่เปิดครั้งแรกในปี 2508

การเรียนรู้เพิ่มเติม / การวิจัย

เว็บ

• บันทึกประสบการณ์ของชาวแอฟริกันอเมริกันในลาสเวกัส - ห้องสมุด UNLV
• ชาวแอฟริกันอเมริกัน: ประสบการณ์ลาสเวกัส - Vegas PBS
• ONE: สารานุกรมเนวาดาออนไลน์ - มนุษยศาสตร์เนวาดา

หนังสือ

• เรื่องราวของศิษย์เก่าโรงเรียนเวสต์ไซด์: โรงเรียนของเรา ชุมชนของเรา เวลาของเรา - มูลนิธิศิษย์เก่าโรงเรียนเวสต์ไซด์
• บุกโจมตีซีซาร์พาเลซ - แอนเนลีส ออร์เล็ค
• การต่อสู้กลับ: ชีวิตในการต่อสู้เพื่อสิทธิพลเมือง - เจมส์ บี. แมคมิลแลน

สถานที่

• พิพิธภัณฑ์และศูนย์วิจัย Walker African-American
• เส้นทางไพโอเนียร์ - เมืองลาสเวกัส
• ห้องสมุดเวสต์ลาสเวกัส - เขตห้องสมุดเทศมณฑลคลาร์ก ลาสเวกัส